การพัฒนาวิชาชีพที่เกิดผลที่ยั่งยืนคือการแบ่งปันวิสัยทัศน์ร่วมกัน (Share vision) และการเป็นผู้นำร่วมกัน (Share Leadership)

Desimone (2009) เสนอ 5 แกน ลักษณะการพัฒนาวิชาชีพที่สามารถเปลี่ยนแนวทางการปฏิบัติของครู ประกอบด้วย 1.ให้ความสำคัญเนื้อหา (focus content) 2.การเรียนแบบเชิงรุก(Active learning) 3.การเชื่อมโยง (Coherence) 4.ระยะเวลา(duration) 5. การมีส่วนร่วม (Collective) ซึ่งจะนำไปสู่การเพิ่มความรู้และของครู ที่จะเปลี่ยนความเชื่อและทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติการสอนสิ่งนั้นจะทำให้เกิดการพัฒนาการเรียนรู้ของนักเรียน โมเดลการพัฒนาครูได้ทดลองใช้และสามารถพัฒนาคะแนนทดสอบของโรงเรียนให้มีระดับสูงขึ้น โดยสรุปสภาวะแวดล้อมสู่ความสำเร็จ คือ 1.ภาวะความเป็นผู้นำ ซึ่งประกอบด้วยการสนับสนุนระบบ ความร่วมมือ และการแชร์วิสัยทัศน์ของการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ 2.โรงเรียนและมหาวิทยาลัยช่วยในการทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง มีการเตรียมผู้เชี่ยวชาญสำหรับสนับสนุนความรู้เนื้อหาสาระทางวิทยาศาสตร์ที่เพิ่มขึ้นและวิธีการนำความรู้นั้นมาสอน  3.การบูรณาการเทคโนโลยี เพื่อเตรียมสนับสนุนให้เกิดการปฏิรูปการสอนวิทยาศาสตร์ การประสบความสำเร็จของโรงเรียนที่เข้าร่วมนั้น เน้นความสำคัญกับองค์ประกอบหลายส่วน เช่น ความยั่งยืนของการพัฒนาวิชาชีพครู ให้สามารถขยายขอบเขตการเรียนรู้ได้ตลอดเวลา โดยการเตรียมให้ครูมีโอกาสร่วมมือกันทางการปฏิบัติการสอน และสะท้อนคุณค่าลงสู่ผู้เรียน การเปลี่ยนแปลงเชิงระบบในการพัฒนาวิชาชีพสามารถอธิบายโดยการปรับปรุงพัฒนาการออกแบบโปรแกรม สนับสนุนความเป็นผู้นำ การสนับสนุนเพื่อเพิ่มเนื้อหาสาระและวิธีการสอนของครู ตลอดจน โรงเรียนและมหาวิทยาลัย และความพยายามในการใช้เทคโนโลยีในการบูรณาการการเรียนรู้ตามสภาพจริง

          ในการปฏิรูปการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์สำหรับพัฒนานักเรียนนั้น ความเป็นผู้นำจะทำให้เกิดความแตกต่าง เมื่อผู้นำเตรียมวิสัยทัศน์และสนับสนุนตามโครงสร้างองค์กร สร้างศักยภาพของครู และการเรียนรู้ของนักเรียนให้เพิ่มขึ้น ชุมชนการเรียนรู้ (Professional community) เป็นปัจจัยที่เป็นสื่อกลางในการพัฒนานี้ ซึ่งต้องเกิดการสนับสนุนอย่างเป็นระบบขึ้นในการพัฒนาความรู้ของครูและเปลี่ยนแปลงในทางปฏิบัติ (Desimone 2009;Inveson,Meiers ,Beavis 2005) เมื่อมีการใช้กลยุทธ์ใหม่นี้ ผู้บริหารและครูจะต้องมีกระบวนการการสนับสนุนให้กำลังใจ (Printy and Marks 2006) ความเป็นผู้นำทางการสอนที่มีประสิทธิภาพ เป็นกุญแจในการพัฒนาโรงเรียนและช่วยครูในการพัฒนาศักยภาพทางวิชาชีพ ซึ่งทั้งหมดนี้อยู่ในระยะที่ 1 โปรแกรมการสร้างผู้นำ

การบูรณาการเทคโนโลยีสามารถเป็นตัวเร่งการเรียนรู้ของครู (Williams et al.2008)  บทบาทหนึ่งของเทคโนโลยีที่เป็นกุญแจสำหรับการพัฒนาวิชาชีพ ประกอบด้วย 1.การค้นหาเทคโนโลยีที่เป็นทีต้องการของผู้มีส่วนร่วม 2.มีทักษะในการเป็นผู้อำนวยความสะดวก 3.เชื่อมต่อเนื้อหาสาระกับการปฏิบัติการสอนของครู 4.พัฒนาและนำนวยความสะดวกในชุมชนการเรียนรู้ 5.สร้างกลไกลในการสะท้อนการเรียนรู้ (Loucks-I Iorsley et al. 2003) การใช้เทคโนโลยีทางการศึกษาสามารถสร้างผลกระทบต่อความสำเร็จของนักเรียน(student achievement) การสร้างแนวคิดด้วยต้นเอง(self-concept)  และคุณภาพของการโต้ตอบระหว่างนักเรียนและครู (Bialo and Sivin-Kachala 1996) เมื่อกลยุทธการปฏิรูปการสอนถูกฝังเข้าไปในวัฒนธรรมการสอน การปฏิรูปการสอนวิทยาศาสตร์จะเกิดขึ้นเร็วมาก โดยการใช้การสอนแบบสืบเสาะในการเรียนและการสอน กระบวนการพัฒนาวิชาชีพที่ยั่งยืนจะมีผลกระทบต่อบริบทของโรงเรียน มีการเชื่อมโยงสู่ภาพรวมของการเรียนรู้ การสนับสนุนจากเครือข่ายโรงเรียนแลมหาวิทยาลัยและเครือข่ายด้านนอกทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับการสอนซึ่งสิ่งที่สำคัญในการเพิ่มศักยภาพในการสอนให้กับครูโดยการสะท้อนวิธีการและกระบวนการสอนและนำไปสู่การปฏิบัติ

สรุป การพัฒนาวิชาชีพที่เกิดผลที่ยั่งยืนคือการแบ่งปันวิสัยทัศน์ร่วมกัน (Share vision) และการเป็นผู้นำร่วมกัน (Share Leadership) ซึ่งสองสิ่งนี้ทำให้เกิดความแตกต่าง หากผู้นำที่มีการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง นำนวัตกรรมสู่การปฏิบัติ ณ โรงเรียน และนำผู้เชี่ยวชาญจากด้านนอกโรงเรียนช่วยในการปฏิรูปการสอน จะสามารถนำพาให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการสอนและเกิดผลสำเร็จต่อนักเรียน โดยมีการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องจนทำให้ครูเกิดความไว้วางใจและเปิดใจที่จะปรับเปลี่ยนการปฏิบัติการสอนด้วยการใช้การวิจัยเป็นฐานในการปฏิบัติการสอน นั้นจะเพิ่มการเรียนรู้และเพิ่มความสำเร็จในการเรียนของนักเรียน