วันนี้พาเด็กนักเรียนไปแข่งกีฬาที่วิทยาลับพละและม.ราชภัฏเพชรบูรณ์ครับ กลับมาส่งเด็กถึงบ้าน สามวันติดต่อกัน 4 ทุ่มกว่าเกือบทุกวัน วันนี้เปิด Facebook เจอ อะไรที่โดนๆแบบนี้ครับ
ถ้าอาชีพของผม คือ วิศวกร ผมคงไม่ต้องสนใจกับตัวอักษรที่โพสแชร์ในเฟสบุ๊คแบบนี้นะครับ แต่วันนี้อาชีพที่ยึดเป็นสัมมาชีพคืออาชีพครู จึงต้องมาของวิจารณ์กันสักเล็กน้อย แต่ด้วยความเคารพในองค์ความรู้ที่สั่งสมมาของระบบการศึกษาไทยนะครับ ผมไม่ได้เห็นด้วยกับข้อความด้านบน ร้อยเปอร์เซ็น แต่ก็ไม่ได้คัดค้านร้อยเปอร์เซ็นเช่นกันครับ
ผมเคยศึกษาเรื่อง Project Base Learning ซึ่งภาษาที่ผมเข้าใจกับ ความหมายที่ค้นได้ในอินเตอร์เน็ตมันอาจแตกต่างกันนะครับ แต่ สำหรับ นักศึกษาวิศวะเกือบทุกสาขา ก่อนจบการศึกษาชั้นปีที่ 4 ต้องทำ Project คือ นำความรู้ที่ตัวเองได้ศึกษารวมถึงการฝึกประสบการณ์งานในบริษัทนำมาประกอบกันและสร้างชิ้นงานซึ่งเราเรียกรวมกันว่า Project สำหรับผมนั้นผมมองว่า ตอนที่ผมทำ Project นั้น ผมได้ใช้ความรู้ สืบค้น ออกแบบ และเดินเข้าหาแหล่งความรู้ต่างๆมากมาย ซึ่งทำให้ได้องค์ความรู้ใหม่ที่เหมาะสมกันหัวข้อการทำงาน หรือหัวข้อการวิจัยของผม และ วันที่ผมมาเป็นครูสอนสายสามัญของ สพฐ ในระดับมัธยม ทำให้ผมนึกย้อนกลับไปเมือตอนที่ผมเป็นนักศึกษา ความรู้และประสบการณ์การเรียนในรูปแบบนี้จะช่วยแก้ปัญหาตามข้อความด้านบนได้หรือไม่ และเราที่เป็นครู สพฐ จะสามารถจัดรูปแบบการศึกษา แบบ Project อย่างที่ผมเคยทำมาได้หรือไม่ หรือ บางแห่งเรียกว่าการทำ IS นะครับ ซึ่งหลายๆที่ได้เริ่มสนับสนุนให้ทำกันแล้ว โจทย์สำหรับผม คงมีเครื่องหมาย ???????????????????????????????????? อีกมากมายนะครับ เขียนเอาไว้ก่อนกันลืม เพราะตอนนี้การสอนในรูปแบบโครงงานหรือ IS หรือ Project ผมก็เริ่มนำมาใช้แล้วเช่นกัน วันข้างหน้าผมอาจมีความรู้ที่มากกว่านี้มาเขียนนะครับ แต่วันนี้ขอตั้งโครงจากความหลังเมื่อครั้งเป็นละอ่อนนักศึกษาก่อนนะครับ วันนี้ขอแต่นี้ก่อน เดี๋ยวโพสหน้ามาเขียนต่อ
No comments:
Post a Comment